Files trotseren met de glimlach...

Dat ‘geduldig zijn’ één van mijn levenslesjes is, wist ik al van bij mijn geboorte.  In mijn familie wordt sporadisch nog eens hartelijk gelachen met het feit dat ik bijna letterlijk uit de baarmoeder sprong toen ik geboren werd. J

Gaandeweg ben ik heel creatief geworden in het omzeilen van mijn lesje. Ik bedenk de meest ludieke manieren om te ontsnappen aan potentiële ‘wachtmomenten’.  Desondanks mijn ‘geniale sluipwegen’, zijn er echter momenten waarop ook ik niet kan ontkomen aan een testje in geduldig zijn. En maar goed ook, anders zou ik dit lesje nooit integreren. J

Gisteren was mijn ultieme test aangebroken (laat ons hopen! J); ik kreeg mijn eindexamen op een gouden schoteltje aangereikt in de vorm van 3 uren filerijden. Halleluia!! Gelukkig weten we zulke zaken nooit op voorhand. Daardoor bleef mijn vastberadenheid om met grote onderscheiding te slagen voor dit examen behoorlijk lang ongeschonden. J

Ik werd die avond in Brussel verwacht voor een verjaardagsfeestje. Gewapend met mijn lievelingsmuziek, luistermateriaal van mijn grote teachers en voldoende water om 3 dagen te kunnen overleven in mijn auto, voelde ik me onoverwinnelijk! J

Na anderhalf uur waren mijn doordachte wapens echter niet meer zo boeiend en begon mijn enthousiasme met rasse schreden te dalen. De tijd was meer dan rijp om de fun-bazooka boven te halen!

Ik zie het als een gigantisch voordeel dat ik me meestal niet bewust ben van mijn leeftijd en me doorgaans weinig aantrek van wat mensen van me zouden kunnen denken. Die combinatie schept namelijk onnoemelijk veel mogelijkheden. J  

Eén van die mogelijkheden bestond uit de feestversiering die op mijn passagierszetel lag te pronken. Terwijl het verkeer volledig stilstond, blies ik één voor één de felgekleurde ballonnen op. De bestuurders van de auto’s rondom mij konden elke afleiding schijnbaar ook goed gebruiken en er werd meer dan één nieuwe glimlach geboren. J

Wat begonnen was als een privé-feestje in mijn eigen auto, mondde uit in een echt ‘file-feestje’. De eerste ballon die ‘mijn pand’ verliet, vond eerder toevallig een nieuwe eigenaar; toen een vrouw op de autostrook naast mij oogcontact met me maakte, vroeg ik haar al gebarend of ze een ballon wilde. Ze reageerde meteen enthousiast en zo ontstond het eerste ‘netbalspelletje met een ballon’.  (Het is moeilijker dan je zou denken om een ballon van de ene auto in de andere te krijgen zonder dat één chauffeur zijn auto verlaat - try it out! J ) Hilariteit alom…en niet enkel bij mij! J

De rest van de tijd heb ik doorgebracht met het doorgeven en uitdelen van ballonnen. Ik ben uiteindelijk op verschillende raampjes gaan kloppen en werd telkens heel warm onthaald. J Ik had leuke gesprekjes met onbekenden en concludeerde dat er in elke volwassene zonder enige twijfel een groot kind schuilt! J

Hoewel ik nog steeds de fiets verkies boven de auto, hebben files voor mij een geheel nieuwe dimensie gekregen. Wat mij betreft, zou naast een EHBO-kit ook een FUN-kit verplicht aanwezig moeten zijn in elke auto. Wedden dat er veel minder chagrijn de wereld zal worden ingestuurd onderweg? J